Wenecja jest turystycznym rajem ze względu na wieki bogactwa i rozwoju przekładającego się na wyjątkową architekturę tego miasta. Wiele miejsc w Wenecji jest obleganych przez turystów, ale dzisiaj chcielibyśmy się skupić na mniej znanych obliczach miasta.
Ponte de Chiodo jest małym mostem znajdującym się w północnym dystrykcie Wenecji, Cannaregio. Ten bardzo stary most nie ma balustrady i prowadzi bezpośrednio pod drzwi prywatnego domu. Niemniej z tego względu jest on mniej popularny, w związku z czym łatwiej jest tam zrobić zdjęcie-widokówkę na kanał i miasto. Bylebyśmy tylko nie przeszkadzali mieszkańcom, dla których most stanowi jedyne połączenie ze światem!
W tej samej dzielnicy znajduje się Isola di San Michele, wysepka na którą możemy popłynąć słynną wenecką taksówką wodną vaporetto. To właśnie niby izolowane a jednak bliskie połączenie z miastem sprawiło, iż wysepka stała się siedzibą zakonu benedyktyńskiego. Na miejscu znajdziemy doskonale zachowany renesansowy kościół, resztki ruin klasztornych (opuszczonych i zburzonych w dziewiętnastym wieku), oraz cmentarz wykorzystywany do chowania znakomitości na długo po opuszczeniu wyspy przez mnichów.
Palazzo Contarini del Bovolo jest małym miejskim pałacem zbudowanym na przełomie piętnastego i szesnastego wieku dla rodziny Spavento. Pałac ten znany jest z łatwych do rozpoznania spiralnych schodów na zewnątrz, łączących kondygnacje budynku, dzięki czemu możemy obserwować miasto z wysoka. Między lutym 2016 a lutym 2020 schody były otwarte dla turystów, prawdopodobnie po zakończeniu pandemii znowu będziemy mogli się po nich wspinać – zwłaszcza wschody i zachody słońca widziane z najwyżej kondygnacji są niezapomniane.
San Zaccharia jest skromnym renesansowym kościołem z początku szesnastego wieku w którego wnętrzu pochowanych jest wielu weneckich dożów. W siedemnastym i osiemnastym wieku kościół został wzbogacony licznymi obrazami, malunkami oraz barokowymi dekoracjami. Ten kościół jest po prostu ucieleśnieniem powiedzenia „nie oceniaj książki po okładce!”
Weneckie Ghetto jest niezwykle ważnym elementem historii żydowskiej jako dzielnica bogata i do niedawna pełna życia. Spotykały się tam społeczności żydowskie praktycznie z całego świata – Żydzi Sefardyjscy wygnani z posiadłości hiszpańskich i portugalskich, Żydzi Aszkenazyjscy z północy, z krajów niemieckojęzycznych, Żydzi Mizrachijscy z terenów dominowanych przez wiarę muzułmańską, a także miejscowi Żydzi Włoscy. Chociaż społeczności te żyły koło siebie i przeprowadzały interakcje w życiu codziennym, każda z nich posiadała osobną synagogę:
- Synagoga Niemiecka mieści się w budynku mieszkalnym i obecnie służy za muzeum; nabożeństwa odbywały się w niej w języku staroniemieckim, który stopniowo wyewoluował w jidysz.
- Synagoga Kantońska była prywatną synagogą służącą kilku bogatym rodzinom francuskim. Język nabożeństwa był prowansalski dialekt tego języka. Również znajduje się w kamienicy i nie rzuca się w oczy.
- Synagoga Lewantyńska ma zupełnie inny charakter. Zbudowana ona została w 1541 roku dla żydowskich rodzin pochodzących z terenów Imperium Osmańskiego, i jest wolno stojącym, dumnym budynkiem nadal pełniącym swoje religijne funkcje. Językiem obrzędowym jest hebrajski.
- Synagoga Hiszpańska przeznaczona była dla ludności uciekającej z imperiów Zachodniej Europy oraz ich potomków. Również ukryta na wyższym piętrze kamienicy, synagoga jest pięknie udekorowana wewnątrz. Językiem obrzędowym był hiszpański.
- Synagoga Włoska była najmniejszą z weneckich synagog i służyła najbiedniejszej społeczności włoskiej, używając weneckiego dialektu tego języka. Fotografowanie wnętrza jest zabronione, a nawet dostać się do środka jest trudno.
- Synagoga Hasydzka w Wenecji jest drugą działającą ciągle synagogą w mieście oraz najmłodszą z nich wszystkich, otworzoną w 2007 roku. Towarzyszy jej całe centrum kultury żydowskiej: jesziwa (szkoła rabiniczna), sklep z pamiątkami i dewocjonaliami, koszerna restauracja, oraz centra religijne dla dzieci, młodzieży i starszych. Synagoga jest najbardziej otwartą ze wszystkich i znajdziemy tam wiele materiałów w języku angielskim.
Która z mniej znanych atrakcji Wenecji jest Waszą ulubioną? Kiedy byliście w mieście, jakich przysmaków spróbowaliście? Podzielcie się wrażeniami w komentarzach i koniecznie przeczytajcie nasz przewodnik po mniej znanych atrakcjach Rzymu!